هرکس که در این میکده نوکر شده باشد            ننگ است که دلواپس محشر شده باشد

بی‌ساغر و می مست شود در همۀ عمر            با یار اگر عمر کسی سر شده باشد

من معتقدم خوب تر از مرغ بهشت است            هر کس که درین بام کبوتر شده باشد

این چشم طمع داشتن ما فقرا هست            زیر سر لطفی که مکـرر شده باشد

دنـیـا و قـیـامـت گــرۀ کـور نــدارد            هر مرد و زنی سائل این در شده باشد

حاجت نگرفتن ز خداوند زیان است            روزی که علی صاحب دختر شده باشد

جن و مـلـک و انـس شد آوارۀ زیـنب

عـالـم هـمـه پــروانـۀ گـهـوارۀ زیـنـب

عشق حسنین و علی و فاطمه زینب            هم مومنه هم عارفه هم عالمه زینب

از روز ازل دشمن هر ضد ولایت            تا روز ابد بانـوی بـی‌واهـمه زینب

هر جا برود ظلم فراری است از آنجا            داده است به هر غائله‌ای خاتمه زینب

مُردند حـسودان و ندیدند شکـستـش            شد خلـق حـمـاسه هـنـر دائمِ زیـنب

از منـظـر آنانکه رسیـدنـد به جایی            صاحب نفس آن است که شد خادمِ زینب

در مذهب عشاق محال است بمیرد            آن کس که شب و روز کند زمزمه زینب

خـوبان همگی شاعر و مداح حـریمش

کرده است قـیامت نفـس گـرم سلیـمش

ای ماه شب حیدر و هم صحبت زهرا            ای وارث صبر علی و عفّت زهرا

هم مریمی هم آسیه هم هاجر و حوا            تو زینبی و معجـزۀ حضرت زهرا

جز فاطمه کس لایق بر مادری‌ات نیست            اثـبات شده بار دگر عـصمت زهرا

شد دار و ندارت همگی خرج امامت            حقّا که تویی حـاصل تربـیت زهـرا

بـیچـاره شد از طاقـت تو نسل امیه            در روح بـلـنـد تو بود هـمّت زهـرا

در مکتب تو یاد گرفته است محبّت            هرکس که مسلمان شده با زحمت زهرا

هر کس شده شیدای حسین، عاشق حیدر

گشته است نمک گیر شما دختر و مادر

فردوس کجا، حال و هوای حرم تو            دیوانه کـننده است صفـای حـرم تو

هم بوی نجـف آید و هم بـوی مدینه            هم بوی حسین از همه جای حرم تو

چیزی نشود کـم ز مقـام تو اگر که            مـا را بـنـویـسـنـد گـدای حــرم تــو

ای عمۀ سادات! من از دست زمانه            دلگـیـرم و مـحـتـاج هـوای حرم تو

باید که بسوزیم درین آتش حـسرت            ما که نـشـدیـم از شـهـدای حـرم تو

ای وای ازین نفس ازین بی‌سر و پایی            ای وای نــمـردیـم بـرای حــرم تـو

کن قـسمت مان حال و هـوای شهدا را

لبـریـز کن از شوق شهـادت دل ما را

تو زینـبی و شـمع شبـستان حسیـنی            از عالم ذر بی‌سـر و سامان حسینی

زهـرا سپـر جـان عـلـی بود همیشه            تو نایـب زهـرا، سپـر جـان حسینی

هرکس که حسینی است، نمک گیر وفایت            تو واسـطـۀ لطـف فـراوان حـسیـنی

در مدح تو این بس ز ازل تا ابد الدهر            سر سلـسلـه حـلـقـۀ یـاران حـسیـنی

لبخـنـد زدی وقت ولادت به بـرادر            شد بر همه اثبات که حیران حسینی

از موقع میلاد سرت گرم حسین است            هر لحظه تو دلواپس هجران حسینی

ای کـاش نمی‌دیـد دو چـشـمـان تر تو

شـد نـیـزه نـشیـن سایۀ بـالای سـر تو